Winterfest t.v.v. vzw Pinocchio (een organisatie van "Blues Oan Daa Stoazze") Koning Albertplein Hamme (29-12-2019) reporter: Freddie & photo credits: Rootsville een organisatie van "Blues Oan Da Stoazze" t.v.v. vzw Pinocchio info artist: Filthy Horse - The Blue Clay - Bill & The Burners © Rootsville 2019

De kalender puilt ieder jaar uit met initiatieven die zich belangeloos inzetten voor een goed doel. Voorop staat er uiteraard de "De Warmste Week" die ook nu in december wordt gehouden. Ook in de "Blues" omgeving vinden er tijdens het jaar zulke evenementen plaats. Zo is er tijdens de festival periode het "Gevarenwinkel" festival dat al 22 jaar een gedeelte van hun inkomsten schenkt aan een "goed doel". Zo ging er dit jaar een cheque richting "vzw Els-Smiley". In het Limburgse Ham wordt er zo ook al enkele jaren de "Rock & Bues Night" georganiseerd door Kurt Verheyden die zich dan weer ten volle inzet voor "Music For Kids" en "Make A Wish". De opbrengst van de "Christmas Blues Night" door de organisatie "Elckerlyc Live" werd gehouden in het kader van "Music For Live" en ging zo integraal naar het "Revalidatiecentrum Pulderbos" in Zandhoven. Allemaal "Blues" met een warm hart.

Dit jaar ontstond bij de vroegere organisatie van "Blues Oan Da Stoazze" in het Oost-Vlaamse Hamme het idee om met dit "Winterfest" een benefiet te organiseren voor de "vzw Pinocchio". Deze "vzw Pinocchio" behartigt de belangen van kinderen met brandwonden. Op de affiche stond eerst en vooral een stratenloop gepland maar door het dwars liggen van het gemeentebestuur (het niet verkeersvrij willen maken van enkele straten) viel dit plan al meteen in duigen. Verder stond er met "Filthy Horse" een band op de affiche die de aanstekelijke Irish Folk doet herleven. "The Blue Clay" is dan weer een BENE formatie die het midden houdt tussen Americana, Roots 'n Blues en als afsluiter krijgen we de blues-band die luistert naar "Bill & The Burners". Met dus drie bands die in het kraampje van "Rootsville" passen ging het dus in deze schemerzone tussen 2019 en 2020 richting Oost- Vlaanderen. De presentatie lag als vanouds in de handen van "MC" Marc, je weet wel die verre nazaat van Godfried :-)

Aangekomen op het vertrouwde "Koning Albertplein" al waar in het verleden 15 jaar steevast een 3-daags en gratis Blues-festival plaatsvond zagen we een gezellig en warm plein met foodtrucks, terras verwarmers, een podium en heel wat mensen met het hart op de juiste plaats. Het voelde meteen terug vertrouwd aan ook al vond de laatste editie hier toen plaats in 2015. Of we ook vanavond aan het einde van de rit de destijds obligate nationale hymne van "BODS" met de gospel "I Shall Not Be Moved" zullen horen is nog maar de vraag. Moven dat deden we eerst maar eens naar de foodtrucks en zo ook richting podium voor dit allerlaatste event van 2019. Het moet zijn dat die van "BODS" met een vrachtwagen eieren richting "Zusters Clarissen" van Gent zijn gereden want na een bijzonder natte periode is het nu plots kurkdroog geworden. Hallelujah!!! Wij lieten ons meteen verleiden met een winterse cocktail van chocolademelk, advokaat, amaretto en slagroom :-)

Opener van dit "Winterfest" zijn "Filthy Horse". De band werd opgericht door Francis en Peter van den Broeck samen met youngster Dries Verhelst. Uiteraard speelde de liefde voor "The Pogues" en "Flogging Molly" een grote rol bij het bepalen van hun muziekkeuze. Hierbij aangesloten vinden we ook Wouter "Litlle Boy" Verhelst, Ilse "Nightingale" Van Dooren en Yves De Waele die met respectievelijk de accordeon en viool de juiste sfeer van deze "Irish Folk" weten te benaderen. Verder is deze "Filthy Horse" nog vervolmaakt met een blazerssectie die bestaat uit Pelle Van den Broeck op trombone, Kris Willocx op trompet en Christophe Claessens op de sax. 10 muzikanten op het podium dus, Fiesta!!!

Na hun opener "Sinners Tattoo" is iedereen dan meteen mee met een klassieker als het populaire "The Wild Rover", alleen geen "Guinness" in het bereik maar dat maakte de tapwagen van "Chimay" dan weer ruimschoots goed. Nog ne "Blauwe"! Ondertussen hadden we het gezelschap van die van de "Blues Happening" Zelzate en ne tangodanser gekregen en kon het feestje verder gaan. De nummers als "Let's Have A Beer" en "Belgium Ale" kon je dan als een statement beschouwen.

Op het traditioneel Ierse meezinger "Whiskey In The Jar" kwamen dan ook de stemmen los hier op het plein en waanden we ons met z'n alleen een lid van "Thin Lizzy". Met het prachtige "The Mirror" trokken die van "Filthy Horse" alle registers open maar niets kan een Irish Party under de Hammaïaanse zon (me gaaz) vervolmaken dan met het waanzinnige "Fiesta" van "The Pogues en zo raakten we ook al lichtjes bedwelmd door de "Chimay". Y Mañana? Una mas Chimay Blue!

Van enig vestimentair gedoe bleven we bespaard en zo kon de change-over lekker warm ingeduffeld plaatsvinden. Almost ready zou ik zo zeggen maar dat was dan zonder die wispelturige stroomgroep gerekend. Efkes paniek, genne elentriek! De reden over het wispelturig meewerken van die stroomgenerator, Joost mag het weten maar die van "BODS" hadden zowaar ook een "plan B" en zeker ook nog een "plan C". Dus na een minimaal oponthoud raasde er plots een walm van oude dieselolie over het plein maar gingen ook alle lichtjes weer branden, Fiesta #2!

Met schaamrood op de wangen moet ik toegeven dat het pas op het "SR&BC" festival te Stekene dit jaar was (of het moet zijn in een niet nader te beschrijven toestand) dat ik de volgende "The Blue Clay" kwam komen aan te vinken. Extra gezelschap kwam ook aanschuiven aan onze tafel in de persoon van de "Winne" en zijn madam (lees Travellin' Blue Kings"). De nieuwe bezetting van deze "TBK", met als nieuwe King niemand minder dan Patrick Cuyvers, hadden we op tweede kerstdag (concert report) kunnen aanschouwen en geloof me daar zit vuur in.

De tweede band van vanavond is zowat de huisband van "SR&BC" te Stekene en met de "Blue Clay "heb je wel altijd een voltreffer. Ze spelen akoestische folk blues en Americana en onderscheiden zich door een flinke dosis energie. Naast eigen werk, met zowaar 3 albums achter hun naam, speelt de band oude blues en hillbillynummers met invloeden uit bluegrass-, tex-mex- en zydeco muziek. Kortom de portie “feel good music” dat zowat elke festival nodig heeft. De band die bestaat uit: ‘Little Boy’ Wouter Verhelst( zang/gitaar/mandoline), Repete van Merode (zang/contrabas) ,Geert De Block aan de drums en ook de zoetgevooisde stem van "Nightingale" Ilse Van Dooren. Ook nog een harpist van wie ik de naam ben vergeten. Mas Chimay Blue :-(

Tussen heel wat originals las "Day By Day" raakten we ook warm door "I Wash My Hands in Muddy Waters" en "Rock This House". Rocken dat bleven die van de "Blue Clay" dan doen alsof ze werden gesponsord door "Duracell". "Bright Lights Big City" en "7 Nights To Rock" deden de talrijke bluesharten hier dan weer wat sneller kloppen en zo waren we klaar voor "Fiesta #3". Na ieder optreden werd er eens door het publiek gewandeld met "den hoed" en het strekt de bands dan weer tot eer dat ze hun gage gewillig afstonden aan "vzw. Pinocchio" waarvoor een gemeende dankoewel uiteraard. Als dank kregen ze van een van de sponsors een fles "Schrobbelèr" als verwarmend effect.

Als afsluiter van deze benefiet werd gekozen voor "Bill & The Burners". De band kreeg vorm na het ter ziele gaan van "The Slow Burners" vorig jaar. De band bestaat uit Howlin Bill (Wim de Vos- zang en harmonica), Magic Frank (Frank Pauwels-drums), Greasy P (Paul van den Berg-gitaar) en (Chris Van Leuven-basgitaar). Ons eerste concert report over deze band schreven we begin dit jaar bij hun vuurdoop in de "Willem Tell" in Sint Lenaarts. Vervolgens stonden ze dit jaar ook reeds op "Oetsloven" en zullen ze in 2020 alvast de indoor editie van "Hookrock" afsluiten.

Laat het nog zijn dat Greasy P, Burning C en Magic Frank vooreerst beginnen met één van mijn favoriete instrumentale blues nummers en dat is "San Ho Zay" van diene andere King. De blues liefhebbers onder ons voelen zo dan weer de koude niet meer...of kwam het door de Chimay? Na deze heerlijke intro kwam dan Wim aka Howlin' Bill de band te vervoegen.

Aangename blues kwam er onze richting uit met nummers als "Devil in the Deep Blue Sea" en Slim Harpo's onweerstaanbare ambiance maker "Hipshake". "Walking Heart Attack" dat is er dan eentje waarmee "Bill" dan weer dieper verbonden mee is maar met "16 Tons" waren we weer allemaal mee. Van Wim kreeg ik tye horen dat nummers "Rudolph" en de nationale hymne van "BODS" niet op de setlist stonden vermeld en dus ging het met "Mississippi Hoodoo Man" richting einde. Diegene zoals wij die hier al vanaf "minute one" stonden "Chimay" te drinken, voor diegene ging ook het licht stilletjes aan uit en dit had überhaupt niets met de stroomgenerator te maken. Voldaan namen we dan afscheid van dit smaakmakend en goed bevolkt "Winterfest". Nog prettige feesten, een muzikaal en gezond vol 2020 gewenst en tot in den draai...tot in 2020.

Diene met de "Stella" was de "chauffeur blues"

it's your voodoo working...